Ten rezerwat to jedna z najcenniejszych pereł wielkopolskiej przyrody o znaczeniu ponadregionalnym. Rezerwat został utworzony w roku 1976. Ma powierzchnię prawie 55 ha. Wokół niego utworzono otulinę o powierzchni ponad 100 ha. Niewątpliwą i najsławniejszą atrakcją tego terenu jest zespół kilku kraterów powstałych po uderzeniu rozpadającego się w atmosferze meteorytu. Ale nie tylko ze względu na owe kratery dobrze jest tu wpaść i nie tylko ze względu na nie jest to teren objęty ochroną rezerwatową. To miejsce występowania wielu gatunków roślin, grzybów i zwierząt. Niektóre z nich to gatunki rzadkie i chronione (np. lilia złotogłów, lelek kozodój). Największą powierzchnię tego chronionego prawem terenu zajmują lasy. Lasy mają drzewostan w różnym wieku i są mniej lub bardziej naturalne. W płatach bardziej przekształconych przez człowieka obserwować można naturalne procesy regeneracyjne. Chodząc po obszarze rezerwatu warto zwrócić szczególną uwagę na znakomicie wykształcone płaty grądu środkowoeuropejskiego. Oprócz tego spotkamy tu np. ols, łęg i dąbrowę. Spacerując leśnymi duktami warto także zwrócić uwagę na dużą ilość (pożądanego i ważnego dla ekosystemów leśnych) martwego, rozkładającego się drewna, które leży na powierzchni gleby w postaci kłód, gałęzi, pni. Na terenie tegoż rezerwatu można odnaleźć dwa większe zbiorniki wodne. Są to dwa stawy. Jeden znajduje się na dnie największego krateru, drugi to staw polodowcowy Zimna Woda u stóp Góry Moraskiej. Inne zbiorniki wodne są okresowe i mogą całkowicie wysychać. Przez rezerwat przebiega wiele ścieżek, można go też obejść dookoła. Przez rezerwat poprowadzono również oznakowaną ścieżkę dydaktyczną, przy której w określonych punktach postawiono tablice informacyjne z bardzo ciekawymi informacjami. Do rezerwatu można dotrzeć np. autobusem linii 902 (przystanek na żądanie). Osoby przyjeżdżające samochodem mogą zaparkować na wygodnym i dużym parkingu utworzonym przy granicy rezerwatu. Sam rezerwat jest dobrze oznakowany w wielu miejscach dobrze znanymi miłośnikom przyrody czerwonymi tablicami, a plan rezerwatu można odnaleźć na większych tablicach informacyjnych. Czas na zdjęcia. Pierwsze ukazują wspomniane tablice oznaczające teren rezerwatu i jedną z dużych tablic z planem rezerwatu:
Czas na tablice ze ścieżki dydaktycznej. Oto większość z nich:
Kolejne cztery zdjęcia ukazują rezerwat od zewnątrz, jest to fragment granicy rezerwatu, który w tym miejscu sąsiaduje z terenami otwartymi, nieleśnymi:
Pozostałe zdjęcia to wnętrze rezerwatu w wybranych miejscach (fotografie wykonane z rezerwatowych ścieżek, szlaków):
To jest piękny, cenny, dość duży i niezwykły w skali kraju obszar chroniony. Ten rezerwat zachwyca o każdej porze roku, o każdej porze dnia i niezależnie od pogody. Spacery w tych okolicznościach przyrody to prawdziwa przyjemność i pożytek dla ciała, umysłu oraz duszy. Rezerwat niezmiernie godny polecenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz