Lednogóra - pomnikowy wiąz

Miejscowość Lednogóra jest wsią rozległą, długą i leży na terenie Lednickiego Parku Krajobrazowego. Uważny, wytrawny i wprawny obserwator przyrody zauważy, spacerując po wsi, kilka lub nawet kilkanaście ciekawych, okazałych, interesujących z różnych względów rosnących tu drzew. Niewątpliwie wyróżnia się i sprawia duże wrażenie na spacerowiczu, przyrodniku, miłośniku drzew pewien wiąz, który od 2000 roku jest chroniony prawem, jest pojedynczym, tzw. jednoobiektowym pomnikiem przyrody ożywionej. Na pniu zobaczyć można klasyczną, charakterystyczną, przymocowaną do kory tabliczkę, którą oznacza się pomniki przyrody. Wiąż rośnie na poboczu lokalnej drogi, przy skrzyżowaniu, koło przydrożnej kapliczki, między jezdnią i ogrodzeniami prywatnych posesji. Ma ponad 20 m wysokości. Obwód pnia na wysokości pierśnicy mierzy około 3 m. Łatwo go odszukać, jest drzewem z daleka widocznym i łatwo rozpoznawalnym. Poniższe zdjęcia mają za zadanie ukazać szczegóły jego budowy zewnętrznej. Pokazują jego koronę, pień, konary, liście.

Piękne drzewo. Jeden z najwspanialszych wiązów w okolicy. Bardzo bobrze się stało, że został objęty ochroną. Wspaniały okaz wiązu szypułkowego.

Łęczyca, Kątnik - pomnikowe dęby i sosny

Pomiędzy miejscowością Łęczyca a nadrzeczną osadą leśną Kątnik rozpościerają się bardzo cenne przyrodniczo tereny, które należą do Wielkopolskiego Parku Narodowego oraz wchodzą w skład siedliskowego obszaru Natura 2000 "Ostoja Wielkopolska". Na tym obszarze rośnie wiele pięknych, starych oraz okazałych drzew, które należą do różnych gatunków. Niewątpliwie i zdecydowanie wyróżnia się wiele okazów rosnących tu dębów oraz sosen. W latach pięćdziesiątych (1957 - dęby) i sześćdziesiątych (1965 - sosny) jedenaście drzew, sosen zwyczajnych i dębów szypułkowych (głównie) zostało uznane za pomniki przyrody. Mają one od około 20 do około 25 m wysokości. Obwody ich pni na wysokości pierśnicy mierzą od ponad 2 m do ponad 4 m. Nie do wszystkich da się podejść. Część drzew rośnie w lesie lub na skraju lasu oraz terenów bagiennych i nie prowadzi do nich żadna ścieżka, można je podziwiać jedynie z daleka. Nie należy do nich się zbliżać, gdyż rosną na terenie parku narodowego, a w parkach narodowych należy się poruszać tylko po ścieżkach lub drogach. Ukażę na poniższych zdjęcia cztery dęby oraz dwie sosny. Zacznę od sosen. Pierwsza rośnie przy ścieżce i zarastającym starorzeczu, niedaleko kładki pieszo-rowerowej, drewnianego mostka, który nad owym starorzeczem się znajduje. Mostek i wspomniana ścieżka są częścią Nadwarciańskiego Szlaku Rowerowego. Oto pierwsza z sosen:

Druga sosna rośnie blisko brzegu rzeki Warty, także tuż przy ścieżce, tuż przy wspomnianym wyżej Nadwarciańskim szlaku Rowerowym. Drzewo ma bardzo gruby pień, który szybko rozdziela się na dwa współprzewodniki. Oto zdjęcia, które ukazują to ciekawe, cenne drzewo:

Kolejne zdjęcia ukazują cztery pomnikowe dęby szypułkowe. Te, które widnieją na poniższych fotografiach rosną przy zarastającej, praktycznie nieużywanej już ścieżce leśnej. Oto pierwszy dąb:

Czas na drugi i trzeci dąb. Tak te drzewa prezentują się na fotografiach:

Ostatni, czwarty z prezentowanych przeze mnie dębów:

Między nadwarciańskim Kątnikiem i Łęczycą zobaczyć można wiele interesujących, sędziwych drzew. Warto tu pospacerować i je wypatrzyć. Te ukazane powyżej należą do grupy najcenniejszych.