We wsi Pokrzywnica znajduje się park, który może zachwycić z powodu wielu ciekawych rosnących tu drzew. Park jest obecnie zarośnięty, zdziczały, częściowo przekształcił się w las (stan na sierpień 2025 roku). Eksploracja tego obiektu może jednak zaowocować wieloma przyrodniczymi wrażeniami. Uważny obserwator przyrody np. od pierwszego rzutu oka zobaczy w nim interesujące, sędziwe okazy drzew, które należą do różnych gatunków. Niewątpliwie wyróżniają się rosnące tu stare, piękne dęby szypułkowe, a siedem z nich zostało pomnikami przyrody ożywionej (w roku 1980 i 1987). Na części z nich, na korze widnieją małe tabliczki, które mówią, że mamy tu do czynienia z prawem chronionymi drzewami. Ja ukażę w tym wpisie dziesięć wspaniałych dębów, w tym te, które są objęte ochroną pomnikową. Najwyższe osiągają około 30 m wysokości. Obwody pni na wysokości pierśnicy tych najgrubszych mierzą około 5,5 m. Najpierw ukażę dąb, który został pomnikiem przyrody najwcześniej (1980 rok). Ma ponad 20 m wysokości i bardzo gruby pień (około 5,5 m na wysokości 1,3 m nad ziemią). Rośnie na skraju polany. Pierwsze zdjęcia właśnie to drzewo ukazują.
Ukażę teraz dziewięć innych okazałych dębów. Większość spośród nich to pomniki przyrody, które podlegają ochronie o 1987 roku (najgrubsze osiągają znacznie powyżej 5 m w obwodzie na wysokości pierśnicy). Drugi i trzeci dąb rośnie naprzeciw powyższego, po przeciwnej stronie polany parkowej. Pierwszy z tej dwójki tak prezentuje się na zdjęciach:
Tuz przy tym okazie rośnie kolejny wspaniały dąb. Bez zbędnych słów ukaże go poniżej. Fotografie pokażą między innymi jego pień, konary, koronę.
Czas na trzy kolejne dęby, które rosną blisko siebie. Dąb numer cztery rośnie najbliżej ukazanych powyżej trzech dębów, miedzy wspominaną dużą polaną i sąsiednią małą polanką parkową. Oto on:
Dąb piąty jest już bardziej schowany w gęstwinę koron innych drzew. Jego koronę można jednak zaobserwować, zobaczyć z małej polanki parkowej. Oto ów okaz:
Szósty dąb dąb rośnie bliżej granicy parku, dalej od wspominanych polan. Jego pień i konary widnieją na poniższych zdjęciach.
Kolejne trzy dęby rosną w innej części parku, przy zabagnionym obniżeniu terenu, przy zarastającym oczku wodnym, dawnym stawie. Pierwszy z nich rośnie dalej od granicy parku. Oto on:
Dąb numer osiem i dziewięć to para, która rośnie tuż przy sobie, po przeciwnej stronie wspomnianego bagiennego obniżenia terenu. Rosną koło granicy parku. Cztery zdjęcia ukazują tę parę widzianą od strony poprzedniego dębu.
Kolejne zdjęcia ukazują szczegóły budowy pierwszego dębu z ukazanej powyżej dwójki (będącego na pierwszym planie). To dąb o mniejszych wymiarach. rosnący dalej od granicy parku.
Fotografie poniższe mają za zadanie pokazać szczegóły budowy drugiego dębu z duetu, który rośnie przy bagiennym obniżeniu terenu. Dąb dziewiąty znajduje się bliżej granicy parku, jest potężniejszy, ma grubszy pień niż dąb numer osiem.
Ostatni, dziesiąty już dąb, który chciałbym zaprezentować rośnie w strefie przejściowej pomiędzy parkiem i sąsiadującym z nim lasem. Jest ot bardzo ładny okaz i warto do niego dotrzeć, warto go wypatrzyć. Oto on:
Wspaniałe miejsce dla osób, które uwielbiają stare, imponujące, potężne drzewa. Dęby tu rosnące są przepiękne. Dziesięć okazów, które przedstawiłem to dziesięć powodów do zachwytu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz